Castle Yard Chronicle

Een beetje bekomen van de eerste BATC-dag? Hoe je het ook went of keert, de start van het toernooi voelt toch een beetje als de eerste dag op je nieuwe school. Nieuwe klasgenootjes, een andere leraar, een andere omgeving; allemaal elementen die je een beetje ongemakkelijk kunnen voelen. Want met wie moet je ineens overgooien? Welke catcher vangt jouw pitches? Waar zijn die duidelijke tekens van je eigen coach? Hoewel je vast al jaren honkbalt, het is toch even wennen. Laat mij je in deze column geruststellen: het komt allemaal goed. Na zo’n eerste vermoeiende dag vind je snel je plekje in het team en kun je een week lang genieten. Immers, je bent hier niet als verplichting. Jij hebt je ouders sinds vorig jaar al aan hun kop lopen zeuren. De vakantie naar de Franse camping moest maar een weekje worden verzet. De balletuitvoering van je zusje hoefde je niet weer te zien. En je tante, die wordt volgend jaar toch 51. Dat is toch eigenlijk net zo bijzonder als 50? Jij zal ‘no matter what’ meedoen met deze Battle en daar moet echt alles voor wijken. Probeer voor de grap in die laatste zin het woord ‘battle’ eens te vervangen voor ‘school’. Klinkt vreemd, nietwaar? Nee, die verplichting kan mooi nog een paar weken wachten. Nu ben je bezig met je hobby, jouw ultieme plezier in deze zomer. En weet je wat, je bent niet de enige. Er lopen hier in Oosterhout nog zo’n honderd gelijkgestemden rond. Die zitten allemaal in dezelfde situatie als jij. Ook jouw teamgenoot zoekt iemand om mee te gooien, ook die andere catcher heeft geen idee van jouw curvebal en je nieuwe coach moet ook nadenken over de juiste tekens. Zo zie je maar, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. En samen maken we er deze dagen een topweek van.