Castle Yard Chronicle

Tijdens de zes dagen van de Battle At The Castle kom je de mooiste verhalen tegen. Zo mooi, dat het onmogelijk is om ze niet te vertellen. Daarom leest u hier het verhaal van de familie Bandera. Maakt u zich op voor een aflevering van Hello/Goodbye, maar dan zonder de presentatie van Joris Linssen.  Hij zat volledig kapot. Bombers infielder Lisandro Bandera kon met alle moeite zijn tranen bedwingen. Minuten lang bleef hij in de dug-out zitten, want het was hem niet gelukt. Met de wedstrijd in de allesbeslissende fase en een kans op de overwinning kreeg het Zweedse honkbaltalent een strikeout van Admirals’ Dalton Ketema. Een nipte 6-5 nederlaag werd zo de eindstand. Na een tijd op het veld te zijn gebleven verscheen hij weer met zijn tas en viel in de armen van zijn familie. Zus Nayeli, moeder Danitza, vader Benedicto en zijn opa Benedicto senior; Allemaal waren ze aanwezig om hem te troosten. In een mix van Spaans en Zweeds werd Lisandro weer wat tot bedaren gebracht. En waar kun je beter getroost worden dan bij je eigen familie? Het feit dat ook opa aanwezig is, mag gerust een unicum worden genoemd. Senior woont op de Dominicaanse Republiek en is daar een enthousiast volger van al het honkbal in de directe omgeving. Vanaf de lente volgt hij de Major League Baseball vanuit de VS en zodra de World Series zijn afgelopen, kijkt de oude man naar de competitie in zijn eigen land. Zijn gehoor mag dan niet meer zijn wat het vroeger was, aan de ogen van Bandera senior mankeert helemaal niets. Hij volgt iedere actie nauwkeurig en als zijn kleinzoon aan slag komt, gaat hij iets rechtop zitten. Met de meegebrachte luchttoeter weten we precies wanneer Bandera of één van de andere Zweedse honkballers een mooie actie heeft gemaakt. ‘Het is de eerste keer dat hij Lisandro ziet honkballen,’ vertelt vader Benedicto junior. ‘Via Lars Jellnor, zijn coach bij de Sundbyberg Heat, hoorden wij van de BATC. Toen mijn vader te horen kreeg dat zijn kleinzoon een toernooi in Nederland zou spelen, heeft hij het vliegtuig naar Nederland genomen. We zijn op Schiphol samengekomen en na een dagje Amsterdam zijn we nu een week in Oosterhout. Na dit toernooi gaan we met de hele familie nog een paar weken doorbrengen in Zweden.’ Opa is zeer te spreken over het toernooi. In het Spaans laat hij weten dat hij veel harde jongens tegenkomt die op een heel hoog niveau honkballen. Of het geen idee is om volgend jaar leeftijdsgenoten uit de Dominicaanse Republiek naar Oosterhout te halen? ‘Die jongens zouden prima bij dit toernooi passen. Het zou zeker een hoop interessante wedstrijden opleveren.’ Lisandro geniet ondertussen volop van de Battle At The Castle. Volgens moeder Danitza heeft hij ‘the time of his life’. En met zijn trotse opa op de tribune, zal hij de komende dagen nog fijn kunnen genieten.