Castle Yard Chronicle

Spanje, Duitsland, België, Frankrijk, Zweden. De BATC familie heeft dit jaar een flink internationaal karakter. De aanwezigheid van Estland doet echter bij veel mensen de wenkbrauwen fronsen. Wordt daar dan gehonkbald? Voor Aleks Kris Koppel is het zijn grootste hobby en geniet hij met volle teugen van zijn tweede jaar bij de BATC.  Paniek in de tent. Er was nog geen bal gegooid in 2016 of de coach van de Chargers kwam de dug-out al uit. Die werper heeft een witte handschoen, en dat mag niet. Volgens de regels correct, al had de dertienjarige Aleks Kris Koppel maar wat graag met die blauw-witte handschoen op de heuvel gestaan. ‘Ik heb hem speciaal laten maken. blauw en wit zijn de kleuren van de vlag van Estland’, vertelt hij vol trots. Daarom trok hij met enige tegenzin de oude handschoen weer aan. Niettemin maakt Kris Koppel een uitstekende indruk bij de BATC. Voor het eerst speelt hij deze editie in de U14 competitie, maar lijkt het alsof hij al jaren meegaat. Op de heuvel kreeg hij slechts twee punten tegen, op het tweede honk maakt hij zijn nullen en aan slag komt hij regelmatig op de honken. Dan mag zijn handschoen er misschien speciaal uitzien, het is zijn degelijke honkbalspel dat menigeen in Oosterhout verrast. Voor zijn coach Bart Janssen is het heerlijk om te werken met Kris Koppel. ‘Het is een hele slimme jongen, die vooral zelf nadenkt. Dat is juist zo prettig om te coachen. In de wedstrijd tegen de Dragons gaf hij zelf aan om te willen stoten. Hij doet zijn werk en het punt scoort. Aleks is een jongen die niet alleen heel goed weet wat hij kan. Hij kan het ook nog eens uitvoeren.’ Dat de competitie in Estland niet heel groot is, moge duidelijk zijn. Jonge sporters gaan eerder op voet-, volley, of basketbal. Maar Aleks kan op zijn leeftijd nog rekenen op voldoende tegenstand in de ‘Eesti Pesapalli Liiga’. ‘Ik speel met mijn vader in hetzelfde team. Daar moet ik ook honkballen tegen spelers van veertig jaar oud.’ Dankzij een honkbalkamp in Amsterdam kwam hij in contact met de Battle at the Castle. Na een jaar bij de Admirals in de U12 competitie, speelt hij nu in het geel-zwart van de Vikings. Ondanks het hoge niveau en het spelen met jongens van zijn eigen leetijd, geniet hij volop van al het honkbal. Toch staat er een zelfverzekerde jongen op Horbach Field. ‘Voor de start van de wedstrijden ben ik wel eens een beetje gespannen, maar zodra ik het veld opstap, zijn al die zenuwen in één klap verdwenen.’ Dromen? Ja, ook Aleks Kris Koppel droomt van het honkbalwalhalla in de Verenigde Staten. De New York Yankees hebben zijn duidelijke voorkeur. Maar voor het zover is, wil hij eerst leren en genieten bij de Battle At The Castle. ‘Ik heb nu twee jaar hier gespeeld en wil absoluut nog een jaar naar Nederland komen voor dit toernooi. Ik heb het hier geweldig naar mijn zin. ’